Blog
Podczas ferii wybraliśmy się na południe Polski. Czas trochę pozwiedzać rodzinny kraj. Plany na zwiedzanie były inne, jednak spontaniczność zwyciężyła. Bo jak tu się nie oprzeć wielkiemu napisowi “Żubry zapraszają”.
During the spring break, we went to the south of Poland. It’s time to explore a little the home country. The sightseeing plans were different, but the spontaneity won. Because how can you not resist the sign “Bisons invite you”.
From dawn to dusk, the beach attracts all people of all age and all interests and occupation; strollers, voyagers, runners, swimmers … and photographers. Walking along the beach and watching people allows observing the different stages of life and interpersonal relationships. with my camera, I wrote down what i saw.
One of the best things in the world that you can do – go for a walk with sisters.
Lately, with a whole family, we visited Dubai. Why Dubai – well, believe me, or not, but I would prefer to go to Baghdad or Damascus, as those are historic cities, but God knows, why someone decided it will be to be a war-zone. So instead of to see the historic places we went to see the biggest building and the Dubai Mall.
Oh, yeah, the Dubai Mall is impressive, especially the giant aquarium with sharks and other fish. Wow, there is even a cage so you can dive with sharks. Imagine this, Continue reading “Welcome to Dubai”
Odwiozłam Sis na studia do Krakowa. W zamin pokazała mi okolicę.
To ostatni wpis z naszej podróży.
Z Toledo ruszyliśmy do domu. Z okien samochodu obejrzeliśmy Madryt i pomknęliśmy dalej do Zaragozy. Tutaj krótki spacer oraz zabawa przy fontannie i dalej do domu.
Droga z Madrytu do Barcelony jest bardzo malownicza. Odkryliśmy również, że drogie autostrady nie są jedynie przekleństwem Polski. Darmowa trasa łącząca dwa największe miasta Hiszpanii to zwykła jednopasmówka zapełniona TIR-ami, zbitymi w grupach po 20, 30 pojazdów.
Toledo — pięknie położona, dawna stolica Hiszpanii. Miasto bardzo turystyczne. Pod tym względem przypomina mi Granadę. Obeszliśmy całą starą część. Zwiedziliśmy chyba każdą uliczkę, widzieliśmy chyba każdą fontannę i studnię. Byliśmy też w katedrze. My podziwialiśmy wnętrza na swój sposób, dzieci na swój.
Gdybym była singlem i miała kupę kasy, tak by móc nie pracować, to bez wahania przeprowadziłabym się do Lizbony. Góry nad morzem, historia w murach, ciepło bez siesty — miasto kupiło mnie w 100%. Dodatkowo trafiliśmy na dni marynarki i można było zwiedzać statki i okręty — dziewczynom bardzo się podobało.
Rano dziewczyny karmiły gołąbki na balkonie. I nie pytajcie, ile można zrobić zdjęć dziecka z gołąbkiem, ale zapewniam, że bardzo dużo.
Opuściliśmy Hiszpanię i wjechaliśmy do Portugalii. Tutaj, dla obcokrajowców, wszystkie autostrady są płatne, więc postanowiliśmy pojechać bocznymi drogami i obejrzeć małe miejscowości — w końcu trzeba poczuć klimat kraju. Odkryliśmy, że nawet w najmniejszym miasteczku ludzie mówią po angielsku. To bardzo duża zmiana w porównaniu z Hiszpanią. Drugą istotną zmianą, której nie sposób nie zauważyć, to jakość dróg — poczuliśmy się jak w Polsce.
Jechaliśmy spokojnie i podziwialiśmy krajobrazy. Pod wieczór dotarliśmy do Lizbony. Uparłam się, żeby sfotografować Torre de Belém. Spędziłam ponad godzinę, pstrykając fotki, tak jakby mało było zdjęć tej wieży na internecie. No nic.
